معاون فرهنگي وزير علوم: حمله‌ي نظاميان به دانشگاه قابل قبول نيست همه‌ي حكومت‌ها بايد حريم دانشگاه را حفظ كنند. این صحبت مربوط به گذشته نیست، همین دیروز جناب دکتر محمد باقر خرمشاد معاون فرهنگی وزیر علوم به خبرنگار ایسنا در واکنش به حمله پلیس فرانسه به دانشجویان معترض به قانون کار در دانشگاه سوربون (فرانسه) گفته است (
+). سخنان خوبی است به شرطی که این بزرگوار دانشجویان وطنی را فراموش نکند و این را هم از یاد نبرد که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. در نگاهی وطنی امروز دانشجویان دانشگاه شریف نسبت به دفن پیکر سه تن از شهدای گمنام در صحن مسجد دانشگاه شریف اعتراض داشتند که با واکنشی تند از سوی عده ای غیر شریفی رو به رو شدند.
واکنشهای مخالف این حرکت تنها از سوی عده ای خاص نبود حتی دانشجویان متعلق به جناح فکری متفاوت از دانشجویان تحکیمی و چپ نیز با این حرکت مخالف بودند« رضا الله بداشتي مسئول هيأت الزهرا(س) در اين دانشگاه گفت: هيأت الزهرا اولين گروهي بود كه با اجراي اين طرح مخالفت خود را اعلام كرد و بر آن اصرار داشت چراكه ما اعلام كرديم ممكن است حرمت شهدا حفظ نشود و از آنها سوءاستفاده شود اما امروز ديگر بحث ما بحث موافق و مخالف بودن نيست. الان شهيدان را آورده‌اند وظيفه داريم با تمام انرژي و با افتخار از آنها پذيرايي كنيم. ما بايد نشان دهيم لياقت شهيد را داريم، اما اين حركت‌ها شايد اين گونه منعكس شود كه ما مخالف شهيديم.» (
+)
این مسائلی در حالی پیش امد که در روز گذشته عده ای از دانشجویان در تجمعی پس از صحبت با مسولان دانشگاه به این نتیجه رسیدند که فعلا این مسئله تا صحبت با دانشجویان و شنیدن دلایل آنان از طرف مسولان مسکوت می ماند. (
+)
مسئله ای که کاملا مشخص است، بودن یک بام و چندین هزار هوا است. زمانی که دکتر داوری مدیر دانشجویی دانشگاه شریف اینگونه به خبرنگار ايسنا می گوید: رييس دانشگاه با اجراي اين طرح موافق بوده است. ديشب كه ما از اينجا رفتيم به ما اعلام كردند كه اين طرح اجرا نمي‌شود اما امروز صبح با شرايط اجراي آن و عملي شدن آن روبرو شديم. وي در پاسخ به اين پرسش كه چه كسي متولي اصلي اين برنامه بوده است؟، ادعا كرد: آنچه ما مي‌بينيم اين است كه بسيج دانشجويي متولي اين طرح است، ما هم آنچه شما مي‌بينيد مي‌بينيم. (
+)
چه می توان گفت، حرمت آبروی شهیدان مهم نیست، شهید ابزاری که نه یاداور گذشته پر افتخار که تنها دست اویزی برای امروز شده، نمی گویم مخالفان به طور کامل حق دارند، به خصوص ار توهینها دفاع نمی کنم، اما ایا واقعا حق است که بدون در نظر گرفتن عقیده اکثریتی قابل قبول و پر تعداد به چنین کاری دست زد؟ در مکانی چنین عمومی که حق؛ متعلق به محصلان آن است؟ یا حتی پایین تر از این مسئله ایا نباید با گفتگو این دوستان مخالف را ابتدا قانع کرد تا به مخالفانی ابدی تبدیل نشوند؟
داستان گفتگو و مجادله مثبت قرنها است که الگویی سفارش شده به ما بشمار می اید؛ اما متاسفانه آنان که بیشتر نوای دینداری سر می دهند خود کمتر قانل به این مواضع هستند:
ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ .با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به (شيوهاى) كه نيكوتر است مجادله نماى. در حقيقت، پروردگار تو به (حال) كسى كه از راه او منحرف شده داناتر، و او به (حال) راهيافتگان (نيز) داناتر است.
خوب است معاون فرهنگی وزیر علوم با قبول این مسئله که باید هميشه دانشگاه به عنوان يك محيط فرهنگي حرمت و كرامتش حفظ شود ، همزمان با اظهار ناراحتی در مقابل مسائل مبتلابه فرانسه نگاهی هم به جامعه ایران بیاندازد.
دفاع بد قویترین حالتی است که به خراب کردن یک موضع، اعتقاد و یا نظر منجر خواهد شد.تصاويري از این مراسم (
+)
گزارش بازتاب (
+)
گزارش وبلاگ من ایرانیم (
+)
نگاهی به زندگی شهیدان باکری
-->
