وقتي شنيدم سفر لبنان در پيش است درنگ نکردم. لبنان برايم نشان از فضاي خاصي دارد. از نظر فرهنگي پايتخت نشر دنياي عرب، وجود رسانههاي متفاوت و قوي، تساهل مذهبي موجود و البته درس گرفتن از تنشها و درگيريهاي داخلي، دلايلي است که عزم را جزم ميكند.
اما براي من دليل مهمتري هم وجود داشت. لبنان عجين شده با دونام است که حضورشان با دگرگوني وضعيت اجتماعي و سياسي شيعيان لبنان همراه است: امام موسي صدر و دکتر مصطفي چمران.
امام موسي در سال 38 زماني به لبنان وارد شده بود که فقر و نداري فرهنگي و اجتماعي و سياسي از شيعيان لبنان، قوميتي ضعيف و ناتوان ساخته بود. امام پس از حضورش در لبنان به دنبال فردي بود تا در اين راه همراهياش کند و چه کسي بهتر ازچمران که عاشق از خود گذشتن بود . . .
ادامه