چقدر اين روزها سخت است كه مي بيني راحت به شوخي و خنده و بعضي وقتها با افتخار ادمها از دريده شدن پرده حرمت و عصمت بقيه دم مي زنند.
ادمهايي كه حريص به زندگي خصوصي ديگران هستنددر حالي كه همه به نوعي شرمندگيهاي در پناه تنهايي خودمان داريم كه بنا به وجودمان اگر آشكار شوند لحظه اي توان ماندن در حضور حاضران را نداريم.
پناه مي برم به خدايي كه به گناه فاحش پرده عصمت بندگان ندرد.
واي از اين قوم . . .