تا هفته گذشته اگر با يك پرواز هوايى وارد لبنان مى شديد، فرودگاه بين المللى بيروت (شهيد حريرى) به عنوان يكى از نمادهاى توسعه و بازسازى مجدد لبنان به شما خوشامد مى گفت، فرودگاهى كه در مدت زمان بسيار كوتاهى با تكنولوژى روز و امكانات وسيع به وجود آمد و نقش مهمى به عنوان پل ارتباطى لبنان با دنيا ايفا مى كند. لبنان را از يك سو آب فراگرفته، از ديگر سو اسرائيل و از سمت ديگر سوريه. پس از خارج شدن از فرودگاه هم شايد اولين توجه تان به سمت بزرگراه اصلى و ساحلى لبنان جلب مى شد كه از بيروت به طرف سوريه نيز كشيده شده است و شاهرگ حياتى لبنان محسوب مى شود، تنها راه زمينى كه به يك كشور متخاصم ختم نمى شود. هنوز پس از سال ها جنگ داخلى و پس از توسعه و ساخت و بازسازى زيربنايى كشور، كمبود برق به چشم مى آيد و قطع شدن آن در ساعاتى از روز براى بسيارى از مناطق عادى است. اين مشكلات براى كشورى كه سال هاى زياد جنگ داخلى و خارجى را توأمان متحمل شده و در حال حاضر به سرعت به سمت بازسازى پيش مى رود، عادى به نظر مى رسيد. اما امروز پس از يك هفته فضا تغيير كرده. پس از دستگيرى و اسارت دو سرباز اسرائيلى در يك پست مرزى و كشته شدن ۷ سرباز اسرائيلى ديگر، فضاى جنگى به لبنان و البته جنوب لبنان بازگشته. فضاى چندقطبى، قوميتى در لبنان عوارضى متفاوت با ديگر كشورها در نتايج معادلات سياسى به همراه داشته است.
متن كامل
