اسم هر چیزی چنان کان چیز هست
تا به پایان جان او را داد دست
برای هر وجودی نشانه ای هست، و نامی که در اندرون حکایتی از ان مسمی در دل دارد.
هر اسم نشانه ای در دل دارد و چه بسا نشانه هایی که وضوح ان مسمی را جلالت بخشند.
بسم الله الرحمان الرحیم؛ رحمانیت و رحیمیت او را در نامش به بزرگی می بریم ، هر لقب نشانه ای است و نمایه ای از هدفی در نهان، نشانه ها در زندگی به وفور یافت می شوند و هر یک در نهان خویش از عمقی پرده بر می دارند.
خدا آن زمان که اسماء را به انسان آموخت، بر او این ودیعه را هم هبه کرد، تا بتواند اندکی از ان صفات را در خود متجلی سازد، و شاید اینگونه نشانه ها نیز برای انسان معنایی دو چندان یافت و اسم دارای بار امانتی شد که در خود گوشه ای از ان بار امانت را متجلی می سازند.
بیراه نیست ان سفارشی که شاید در دنیای به اصطلاح مدرن شده، به فراموشی انگاشته می شود که درنامگذرای فرزندانتان "اسم"نیکو را فراموش نکنید، که اسم بی تاثیر نخواهد بود.
نام من ابوذر است. ابوذر، من را به یاد صحرای ربذه می اندازد، به یاد ابوذر زمان، هزاران حرف و سخن در پشت ان میبینم، هزاران نشانه که آسایش مادی را برایم سخت تر می کند و ... .
کمی خنده دار نیست، انسان به اصطلاح مدرن شده و این حرفها ؟
اما هست، نام من، نام شما، جدا از حرفی برای نامیدن، نشانه ای از وجود است، و نگاهی به درون، دیده اید بعضی ها از نام خویش ناراضی اند، خود را به نام دیگری می خوانند؛ چرا؟ فکر می کنم در کنه ان معنای آن بار مفهومی را نمی کشند! و شاید به دنبال بار عظیم تری در زندگی می گردند، نمی دانم . قبول . نام و یا دانستن نام هیچکدام به خودی خود ارزشی ندارند، که هر کدام می توانیم با نامی موجودیت مادی بیابیم؛ اما هر اسم ارزشی دارد، که همراه با مسمی آن منشا شناخت فراوانی هست؟ به نظر شما نیست؟ نامها به دنبال خود ریا و تزویر را در جامعه تسری نمیدهند، که بعضا در پشت نامهای اشکار و پنهان دو رویی و ریا، خود را تکثیر می کند. بستگی را نمی دانم، اما این که قوام دهنده جمع مومنان است را معتقدم.
