این سرمقاله روز 5 شنبه شرق هست، با گفتاری جالب از جناب پور نجاتی:
«وزراى نوشيروان در مهمى از مصالح مملكت انديشه همى كردند و هر يك از ايشان دگرگونه راى همى زدند و ملك همچنين تدبيرى انديشه كرد. بوذرجمهر را راى ملك اختيار آمد. وزيران در نهانش گفتند: راى ملك را چه مزيت ديدى بر فكر چندين حكيم؟ گفت: به موجب آنكه انجام كارها معلوم نيست و راى همگان در مشيت است كه صواب آيد يا خطا، پس موافقت راى ملك اولى تر است تا اگر خلاف صواب آيد، به علت متابعت از معاتبت ايمن باشم.
خلاف راى سلطان راى جستن
به خون خويش باشد دست شستن
اگر خود روز را گويد شب است اين
ببايد گفتن: آنك ماه و پروين»
(گلستان سعدى، باب اول: در سيرت پادشاهان)
«متفاوت بودن»! مسئله اين است!
متن کامل