وقتی طرف مقابل گوشی تلفن را برداشت منتظر بودم، تا برای صحبت ابتدایی با آیه الله سبحانی مسول دفتر ایشان صحبت کند، همان روال عادی که در ایران با ان رو به رو هستیم، با خیلی از افراد رده پایین هم که بخواهیم صحبت کنیم هزار و یک راه را باید دنبال کنیم و چندین مرتبه هم با مسول دفتر صحبت کنیم و الی آخر ... .
اما زمانی که گفتم با چه کسی کار دارم، طرف مقابل تقاضای چند لحظه تامل کرد و متوجه شدم خود آقای سبحانی گوشی را برداشت و با من صحبت کرد خیلی ساده همان طوری که باید باشد بدون هیچ واسطه ای، راحت و خودمانی؛ صحبت از علامه و یادنامه کردم، قرار شد بعد از ماه مبارک در اولین فرصت خدمت ایشان برسیم.
قبل از اينكه بخواهم سخنى بگويم و خود را معرفى كنم با رويى گشاده همراه با تبسم، خندان رو به من كرد و گفت مواظب وزن خود باش اگر خود را لاغر نكنى ممكن است سن و سال كه بالاتر رود خداى ناكرده مشكل دار شوى از ابتدا نوع متفاوت رفتار مشخص بود، همان رفتارى كه باعث مى شد در پيش از انقلاب دانشجويان بتوانند با ايشان ارتباط نزديكترى برقرار كنند، پس از لختى درنگ به پرسش و پاسخ با استاد پرداختيم، سخن ايشان به همان صميميتى است كه در نثر روان «فروغ ابديت» بسيارى از نسل جوان امروز و ديروز آن را تجربه كرده اند. اين نه به معناى آن است كه بخواهيم بقيه كتب و مقالات ايشان را ناديده بگيريم، اكثر كتاب ها و مقالات استاد در بين پرسش گران علوم انسانى و اسلامى بخصوص تاريخ اسلام به عنوان مرجع و منبع مورد استناد است، اما مقالات ايشان در مكتب اسلام در سال هاى پيش از انقلاب براى جوانان ديروز و فروغ ابديت براى جوان ديروز و امروز به عنوان مطالبى روان و ساده و همه فهم موقعيت ويژه اى دارد. سخن آيه الله سبحانى در جواب دكتر سروش را مى توان مويد تفاوت نگاه ايشان دانست، در اين نامه بر خلاف بسيارى كه از ابتدا سر برتكفير مقابل دارند و يا حتى خود را بسيار بالاتر از گفت وگو با طرف مقابل مى دانند، استاد باب گفت وگو را باز مى كنند و از سجاياى اخلاقى دكتر سروش بر مى شمارند.
ادامه مطلب
