به یاد دلاور مردی که بسیار از اموختم
درعرصه سياسى فعال بود اما همزمان شاگرد اول الكترومكانيك دانشكده فنى شد.
دردوره دكترا در دانشگاه بركلى امريكا نيز شاگرد ممتازشد، اما هويت سياسى و ملى خود را فراموش نكرد. موقعيت شغلى و علمى خوبى درامريكا داشت اما عشق به مردم و خدا او را به سرزمين لبنان كشيد. عضو نهضت آزادى شد كه به كارسياسى و قانونى معتقد بود، اما درلبنان به مبارزات چريكى روى آورد. زندگيش را وقف مردم كرده بود اما درعرفان و معنويت نيز غرق بود.پس از انقلاب درحالى كه با نهضت آزادى همراه بود و متهم به ليبرال بودن، ستاد جنگ هاى نامنظم را درجبهه ها راه اندازى كرد و درهمان راه نيز به شهادت رسيد
.به سه خصلت ممتاز شده ام ۱- عشق: كه از سخنم، نگاهم، دستم، حركاتم، حيات و مماتم عشق مى بارد در آتش عشق مى سوزم و هدف حيات را جز عشق نمى شناسم؛ در زندگى جز عشق نمى خواهم و جز به عشق زنده نيستم.۲- فقر، كه از قيد همه چيز آزادم و بى نيازم و اگر آسمان و زمين را به من ارزانى كنند تاثيرى در من نمى كند.۳- تنهايى، كه مرا به عرفان اتصال مى دهد، مرا با محروميت آشنا مى كند كسى كه محتاج عشق است، در دنياى تنهايى با محروميت عشق مى سوزد و جز خدا كسى نمى تواند انيس شب هاى تار او باشد و جز ستارگان اشك هاى او را پاك نخواهد كرد؟... و به دنبال انسانى مى گردد تا او را بپرستد يا به او عشق بورزد، ولى هر چه بيشتر مى گردد، كمتر مى يابد.
اين سخنانى است كه مصطفى چمران در وصيت خود به امام موسى صدر براى بيان حال خود توصيف مى كند. مصطفى در ۱۸ اسفند سال ۱۳۱۱ در محله سرپولك يكى از قديمى ترين محلات تهران به دنيا آمد. او اصالتاً ساوه اى بود. چمران دوران دبستان را در مدرسه انتصاريه نزديك پامنار و دوره دبيرستان را در مدارس دارالفنون و البرز گذراند.
او از سال هاى دبيرستان در جلسات مذهبى انجمن اسلامى دانشجويان و در مسجد هدايت در جلسات قرآن و بحث آيت الله طالقانى شركت داشت. گويا برادر بزرگش مرحوم عباس چمران كه از دانشجويان دانشكده فنى و عضو انجمن اسلامى بود از مشوقين او در پيوستن به اين جلسات شمرده مى شد.
