وقایع اتفاقیه

زین همراهان سست عناصر دلم گرفت شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

امشب بهش زنگ زدم گفتم تو خونه موندن فایده نداره بیا بلکه با بر و بچه ها بتونیم کاری بکنیم ، گفت تا صبح فکرام رو می کنم جواب می دم . با این دل زدگی ، ادمهایی که سرشار از انرژی بودن و هستن چه باید کرد؟ همه موندن؛ نه اینکه منم خسته نباشم ولی خوب هنوز دارم با خودم مقاومت می کنم تا ببینم چی می شه؟ به پشت سر نگاه که می کنم دنیایی رو می بینم که باید برای از دست دادن فرصتهاش ، غصه خورد ، نمی دونم بچه های این نسل می تونن از نتایج رفتاری ما درسهای بهتری بگیرن؟هنوز امیدم به فردای تاریک جوان ایرانی نا امید نشده ، خدایا کمک کن بشه محکمتر ایستاد بدون دست دادن با خداوندگان زر و زور و تزویر. آمین